Wyjście do Teatru Nowego w Słupsku.

Przedstawienie „Ulica” Daniela Odija wg Vedrala.

„Ulica Długa wcale nie jest długa. Być może nie jest wcale ulicą, w każdym razie od dawna nie istnieje już na mapie miasta”. Cytat zaczerpnięty z powieści słupskiego pisarza rozpoczął przedstawienie, na które udaliśmy się dnia 19.04.2016r. Historia, którą zobaczyliśmy na deskach teatru opowiedziana została w formie epizodów zaczerpniętych z utworu. Każda scena nosiła tytuł konkretnego rozdziału. Reżyser dzięki takiej aranżacji osiągnął ciekawy efekt, bohaterowie, którzy opowiadali swoją historię, zyskali bardzo uniwersalny wymiar. Można było odnieść wrażenie, że w zasadzie wydarzenia rozgrywają się „tu” i „teraz”, a przestrzeń czasowa uległa zatarciu. Widzieliśmy więc jak Pokora zabił Sobakę i powiesił go na gałęzi starodawnego dębu, Helenka chowa się w dziurze w ziemi, a Antoniuk z butelką taniego wina jedzie do Ustki napisać wiersz. Ktoś przygląda się latającym ponad dachami gołębiom i próbuje wyobrazić sobie ich perspektywę. Kobiety kupczą ciałem, w zasadzie dzieci nie tylko chowają się na ulicy, są wręcz „dziećmi ulicy”. Właściwie nikt nie jest trzeźwy, alkohol, narkotyki są na porządku dziennym. Zmęczone ciała przesuwają się z mozołem i zadziwiającą godnością wzdłuż poszarpanych ścian ulicy.

Ostatnie sceny stanowiły swoiste przebudzenie, nadzieję, że wszystko co złe może ulec zatarciu, a ludzie są w stanie w każdej chwili odmienić swój los i napisać nową historię Ulicy.

Opowieść D. Odiji uświadomiła jak wiele jest ulic nieaprobowanych w miastach, stanowiących często przedmurze piekła dla mieszkańców i ich dzieci.

Ciekawym uwieńczeniem przedstawienia było spotkanie z autorem, na którym wyjaśnił jakie były założenia adaptacji teatralnej i pomógł młodszym widzom zrozumieć sens utworu.